اینکه ما از مذهب و دین برداشت غلط و گاهی سوء داریم انکار ناپذیر است. امروز صبح که از کنار دانشگاه کابل میگذشتم پلیس های خارجی امنیت دانشگاه را گرفته بودند. با خودم گفتم از این همه نفاق و تعبیرات خرافی و اشتباه و سوء از مذهب و دین بهتر نبود که همه بی دین می بودند؟ ظلم به اسلامی است که اینگونه معرفی شده است بین مردم. مردمی که هیچ چیز از دین شان بجز نماز و روزه آن هم فقط با حفظ ظاهرش نمیدانند. نمازی که حتی معنایش را نمی دانیم و روزه ای که صبح تا شب دهان و چشم و روح و فکر را بجز آب نان به همه چیز از غیبت و تهمت, دروغ, افکار مخرب و منفی دشمنی و هزاران عمل بد و بدتر باز میگزاریم. به درد کجای زندگی و اخرتمان می خورد؟ نمازی که بجای تاثیر و عظمتش در روی زندگی روزمره, به فکر رنج وضو گرفتن در هوای سرد و گرم و نداشتن حوصله برای خم و راست شدن اش هستیم…
بهتر بود که همه اینها اصلا نمی بودند وقتی که رنگ و بو و معنای واقعی شان را ندارند. شاید آنوقت دو پسر جوان به جرم شیعه بودن توسط هم اتاقی های سنی شان از طبقه سوم خوابگاه به روی حیاط پرت نمی شدند.
بدم می آید وقتی می بینم دم اذان مردها کنار جاده ها می ایستند برای نماز و انقدر تعصب هم روی همین خشکه مقدسی شان دارند که اگر یک ذره احساس کنند سوالی داری بر می آشوبند و این هیج دلیلی ندارد جز جاهلیت شان درباره موضوع.
بالاخره این قصه شیعه و سنی در جهان و کشور ما کی ختم می شود که با ختم آن, ختم همه جار و جنجال ها و کشمکش ها رو به سور بشینیم.
زن نوشت 
عالی بود خانم رضایی
وقتی شنیدم واقعا متاثر شدم نمی دانم کی این جهالت مردم به پایان می رسد،تا جایی که تحصیل کرده هایمان عقل و فکر خود را به دست سود جویان می سپارند و برای اجرای اهدافشان بستر مناسبی می شوند.