برگه روزگاران دیرین و امروز؟ فیسبوک
هـر کُـجـا مــرز کــشـیـدند، شمـا پُـل بـزنید
حرف «تهران» و «دوشنبه» و «سرپُل» بزنید
مـشتـی از خـاک بـخـارا و گِـلی از شیـراز
با هـم آرید و بـه مخـروبه ی کـابـل بزنید
نه بگویید، به بـت‌های سیاسی نه، نه!
روی گـور هـمـه‌ی تفـرقـه‌ها گُـل بزنید
قـاصدک حـرف مـرا ، پیـش ز مـن می‌آرد
زعفران را به روی سوسن و سنبل بزنید
تـو و او و مـن و مـا هـیـچ بـه جـایـی نرسد
حرف «تهران» و «دوشنبه» و «سرپُل» بزنید
شعری از:نجیب بارور،شاعر هم میهن افغانستانی
Advertisements
چقدر قشنگ بود!
شاید خیلی با توجه به اوضاع سیاسی منطقه شدنی نباشد اما، میشود بین ممالک پارسی زبان یک اتحادیه تاسیس کرد. یک کشور مشترک که ار اتحادیه های کوچوکتر تشکیل شده است. همان کشور های اولیه. یک چیزی مثل ایالات متحده اما اینبار به جای امریکا نامش را پارسی زیان بگذاریم. میشود ایران و افغانستان و تاجیکستان و اگر جای دیگری هم هست دوباره با هم یکی شوند. از کثرت چیزی اگر حاصل میشد تا بحال شده بود. از وحدت است که رشد دوباره ی تمدن کهن مان شکل میگیرد.
ممنون از اینکه این شعر قشنگ را به اشتراک گذاشتید. مرزها را باید پل زد