تراژدی اقتصادی

بعد سی سال جنگ و در به دری افتادیم گیر یک دولت فاسد و چهار تا همسایه گشنه تر از خودمان که اونام وضع دولتشان بدتر که نباشه بهتر از ما هم نیست و همه شون معتقدن به کفش کهنه در بیابان نعمت است.

در حالیکه افغانستان جز یکی از فقیرترین کشورهاست و دستش به دامن ملل متحداست. در دو هفته اخیر ماه اکتبر حدود دویست و پنجاه کیلو گرم شمش طلا هرکدام به اندازه یک آیفون اندازه دارن از طریق همین شرکت های هوایی خائن داخلی که به هیچ چیزی جز پول بند نیستند به دوبی انتقال داده شده که دولت ایران این شمش ها رو می خره وارد ایران میکنه
وضعیت کنونی دولت ایرانم شده مثل معتادهای شیره ای یک ذره هم که گیرش بیاد تزریق کنه تا روی پای خودش وایسته.

چند وقت پیشم که در بازار هرات چه جنجالی بود هر چی دلار روی بازار بود رو دولت ایران از طریق نوچه هاش خرید. از نوچه هاشان هم که گله ای نیست…
بازار هرات به گند کشیده شده الان وضعیت اقتصادی مردم خیلی خراب شده اصلا ارز نیست که جنس بیارن جنسم بیارن توانایی خرید نیست که ان اجناس که قیمتشان سر به فلک کشیده رو وارد کنند و مردم بخرند. همه پولها الان تو جیب لاریجانی و دست اندرکاران دولت ایرانه.

اخرشم می شنوی که کارگرهای درمانده افغانستانی که برای کار عازم ایران بودن را پلیس ایران لب مرز تیرباران کرده بعدشم در تایباد ( مرز ایران و هرات) دفن شان کرده. مردم رفتن لب مرز جنازه ها را تحویل بگیرن گفتن نمیدیم. خوب اونها می گفتن جواناشان اگر چاره می داشتن که نمی رفتن ایران کار کنن حالا حداقل جنازه رو بدن که یک غسلی کفنی قبری چیزی…
مردم هم در جواب این کار حمله کردن به سفارت ایران شیشه هاشو ریختن پایین.
حالا سفارت تعطیله؛ گفتن بیایید ازما معذرت بخواهید تا ما کار کنیم ( اینجاش دیگه خیلی جالبه)
والا از امو مردمایی که وابسته سیاسی ایران اند وبه گفته مردم عام جاسوس؛ شک هم نیست که هیئت تشکیل بدهند بروند پاچه خواری.
شنیده بودیم همسایه از همسایه ارث می بره. ندیده بودیم الان دیدیم.