اشاره ام به پاکستانی هایی است که اخیرا تعدادشان در کابل چشم گیر شده.
یک مرد جوان پسر بچه اش را در آغوش میگیرد و خانم اش پشت سرش به راه می افتد بین ماشین ها در ترافیک شبانه کابل, قد بلند و لاغر اندام هیچ مشکلی ندارد بدختی اش ظاهرا داشتن آن خانم است که پشت سرش راه می رود و آن بچه که معلوم نیست با چنین پدری چه آینده ای در انتظارش خواهد بود.
با خودم میگویم ما آویزان جامعه بین الملل و اینا آویزان افغانستانی ها…
زن نوشت 
عمه سنگری سلام. دوسال بعد که جامعه ای بین الملل بیرون می شوند به کجا آویزان شویم؟ با این وضعیت آشفته ای سیاسی وامنیتی که روز بروز آشفته تر می شود!
سری به وبلاگم بزن اگر مطالب شان مورد پسند عمه ام بود لطفا بامیان بام جهان را نیز لینک نمایید شما را به دلیل اینکه مطالب تان مورد پسندم بود قبلا لینک کردم.سپاس.
سلام عمه سنگری!
تقریبا خیلی از مطلب وبلاگت رو خوندم خیلی برام جالب بود. پر بود از مطلب شیرین و تلخ!!!
به هر حال قلمت روان باد عمه!
🙂