مادر قربانی عشق

می خواهم از مادران افغانی که سالها از عشق به فرزندانشان سوخته اند بنویسم.

از آنهایی که تا دیروز، طی سال ها جنگ، گلوله های دشمن، فرزندانشان را از دستشان می ربود تا در عشق فرزندشان بسوزند.

از مادرانی که درد و رنج و زندگی سخت را در وحشتناک ترین شرایط جنگ و فقر برای پاسداری از این عشق به جان دل خریده اند.

و امروز از مادرانی که قربانی دموکراسی و فصل جدید زندگی زنان در افغانستان می شوند.

دیروز مادری را دیدم که شوهرش او را به اتهام فحشا زیر لت و کوب خود گرفته بود. مادری که دو فرزند داشت و چنین شوهری را فقط بخاطر فرزندانش تحمل میکرد.

مردی که هر روز یک نیرنگ را برای قتل ازادی های این زن بازی میکرد چون میدانست او عاشق دو فرزندش است.

صدای دخترش هنوز در گوشم می پیچد که پدرش از دستانش گرفته او را در کوچه می کشید تا از مادرش جدا کند و او از وحشت منقلب میشد.

با خودم گفتم این فرزندان آینده سازان این کشور هستند؟

چگونه یک خانواده یا یک جامعه می تواند به فرزندانی که همیشه در اضطراب و بحث و جدال و نیرنگ بزرگ شده اند تکیه کند؟

چندین کودک دیگر اینچنین در افغانستان قربانی مبارزه برای آزادی بیان و حقوق زن می شوند؟

حرف مرد این است که زن یا طلاق بگیرد یا دیگر به مکتب برای تدریس نرود!!!

حتی شرافت شغل معلمی را هم زیر پا می برد تا حرفش را به کرسی بنشاند.

با این حال من همیشه دور و برم زنان موفق و قدرتمند و خوشبختی را می بینم که توانسته اند در چنین جامعه آشفته ای، شرافت و جایگاهشان را در جامعه و خانواده شان به خوبی تثبیت کنند.

و متاسفم برای همه خانواده هایی که اینطور با زن، نیم پیکر جامعه،  مبارزه میکنند آنهایی که برای پنهان کردن پوچی افکارشان از توانمندی جسمی شان علیه یک زن استفاده می کنند تا مثلا غیرت خود را نشان دهند.