امروز بیست و چهار نوامبر مساوی روز جهانی محو خشونت علیه زنان بود.
یک روبان به رنگ بنفش بین دوستان فرهنگی پخش شده بود که روی لباس مان وصلش کنیم تا در سرک ها هر کس پرسید که این چیست؟ بگوییم نشانه روز جهانی محو خشونت علیه زنان
امروز یک عالم بشر دیدوم از خوشحال خان تا کارته سه پیاده امدم ، دلم نبود بروم عروسی اما رفتم، فقط به این خاطر اما دریغا دلم برای یک سوال لک زد )-:
فقط فقط یک نفر پرسید، تازه به چند نفر از دوستای نزدیک که خودم گفتم : هی امیره خو یک بار بپرس کی چی است مه روی پیراهنم چسباندم .
خو اگر نفس عمل مهم باشد من این کار را کردم کسی اگر نپرسید گردن خودش بسته است.
زن نوشت 
خیلی زیبا است ، خانم سنگری، موضوعات خوبی می نویسی، از وبلاگت خوشم آمد. امید که از این وبلاگ هم سر بزنی.
به نظرم به این زودی ها ؛ خشونت علیه زنان درکشوری بنام افغانستان ،نابود نه ،بلکه اندکی هم از امار ان کاسته نخواهد شد. زیرا ، مردمان ساکین دراین حیطه ی خاکی بسیاربه مراتب به پایه های فرهنگی زن ستیزی در جامعه ی مان باورمند اند. تازمانیکه سطح اطلاعات واگاهی مردم ما بلند نرفته، هرچند از اینگونه موارد را بنمایانیم، نخواهد شد. ما ارزو مندیم که روزی برسد: زنان ومردان مساوی وبرابر درهمه حقوق وضعی وطبعی شامل گردند. وهمه مردم بدان فکر باشند.